21 Mayıs 2010

SENİN...BİZİM

Sevmek;
Hatırlarken gülebildiğin anıyı,
Beş parmakla bir cam arasına sıkışmış vedayı,
Gözünden akanla sırılsıklam ettiğin omzu
Ve sahiplendiklerini iyelik ekleriyle
Sevmek ölesiye!

Sevmek;
Sesinin küskün tonunda,
Hain sessizliğinde yılların,
Ya da yollarca uzayan aralarda
Ve bir soluk resmin donukluğunda
Unuttuğun sevmek...

Fakat, sevmek!
İhtiyaç duyduğun kadar yemeğe
Şarkıya, umuda ve özgürlüğe
Lazım,
Gecelerce doldurup kafanı ve yüreğini
Uykularını kaçıracak kadar
Şiddetli, derin,
Gözlerinden yaş getirecek kadar bazen
Naçar
Ve tanışıklığında terleyecek kadar
Tanıdık şehrinin
"Senin"
Sevmek, bizim...

2 yorum:

  1. "Fakat, sevmek!
    İhtiyaç duyduğun kadar yemeğe
    Şarkıya, umuda ve özgürlüğe
    Lazım,"
    ifadesi bana biraz zor anlaşılır geldi. "yemeğe" den sonra virgül var mı?
    "Lazım" ifadesi şiirin sesini bozuyor gibi. Örneğin bir önceki dizeye bağlanabilir ayrı kullanılmaktansa.

    YanıtlaSil
  2. ya virgül bilerek koymadım, ama tunahana da size de bu kadar battıysa koymak gerekebilir. ama lazımı bi önceki dizeye bağlarsam "şiddetli, derin," ve "naçar"ı da bağlamam gerekmez mi?

    YanıtlaSil