Sepya

Beni sevmediğini bildiğimden senden tüm umudu kesiyorum.Sahte bakışlarını yorumlayarak geçiremem çünkü ben bu koskoca ömrü.Hayat güzel , sensiz de açıyor tüm çiçekler , hem de umuda ve mutluluğa boyanmış hepsi.Eskiden bakışlarının etkisindeyken ben , sen tek bir damla yaştın gözlerimden süzülen.Artık yepyeni limanlara dönük yüzüm , sonunda yakamı bıraktı hazan rengi hüzün.Zaman geçiyor , senle olduğundan daha hızlı üstelik.Maskeli balon bitti ve prensesin camdan pabucunu geride bırakıp gitti.Hoş , gözünde hiçbir değeri yok ettiğim kelamın , ben senin için gecikmiş bir elvadayım.Huzurluyum , hayatımdan götürdüğün dert silsilesinden sonra gözlerimi kırpıştırarak gülümsüyorum geçip giden sepya hatıralara.Özlemiyorum seni aramızdaki kalın duvarların arkasından;çünkü en yakın olduğum anda bile en uzaktan daha soğuk davrandın bana.Sensiz , kelimeler bile daha ümitli anlamlar yükleniyor sırtlarına.Aşkın kör dedikleri gözü giderek açılıyor.Düşen maskenin ardından görüyorum gerçek yüzünü.Hercai gönlümün delice kapıldığı ve aklımın kendini fazlasıyla kaptırdığı bir masalsın sen.Günden güne eskiyen ve tarihin tozlu sayfalarında yer edinen...ve zamanla yitip giden...
Peki ben niye sana dair yazıyorum haftalardır ve niçin adın dışında bir kelime dökülmüyor ağzımdan.Sebebi bende saklı biliyorum;ama ne iyice yaklaştım ne de duyuyorum.Sonuçta anlayamıyor ve anlatamıyorum.Seni özlüyorum hiç özlemediğim kadar..Senden yadigar siyah-beyaz fotoğrafları sıkıştırıyorum avucumda , hiç var olmamış olsalar da.Kendime yalan söyledim ben aslında yazdıklarımda.Her ne kadar yüzüne gülsem de nefretimi saklayamıyorum içimde , seni sevdiğimi ve hep seveceğimi artık anla.